Και τώρα τι...;

Με το κλείσιμο του χρόνου μας μένει στο στόμα μία στυφή γεύση. Από την μια η αναισθησία των υπευθύνων και η έλλειψη αξιοπρέπειας και ευθιξίας κι από την άλλη η έλλειψη οράματος των διεκδικούντων και η τυφλή και επιθετική βία. Λείπει όσο ποτέ άλλοτε η κατεύθυνση, λείπει όσο ποτέ άλλοτε η ηγεσία. Παλιότερα προσπαθούσαμε κάθε χρόνο να κάνουμε μία αποτίμηση τέτοια εποχή και να πούμε "και τώρα τι;"
Κάποιες χρονιές φαινόταν να υπάρχει ελπίδα όπως τη χρονιά της πτώσης του τείχους ή τη χρονιά της εμφάνισης του κινήματος του Σηάτλ.
Σήμερα στεκόμαστε απέναντι στα πράγματα σχεδόν απελπισμένα, αισθανόμενοι ανήμποροι ακόμη και να επιβιώσουμε - αν όχι οικονομικά, σίγουρα συναισθηματικά - απέναντι σε αυτά που βλέπουμε.
Πρωταρχικό πλέον μέλημα μας καθίσταται η επιβίωση. Όχι μόνο επιβίωση οικονομική, αλλά επιβίωση της ψυχής μας.
Ο παγκόσμιος κοινωνικός ιστός φτάνει σε ένα σταυροδρόμι. Σταυροδρόμι που παρόμοιο του αντιμετώπισε τον αιώνα που πέρασε λίγο πριν την εμφάνιση του φασισμού. Οι κυβερνήτες στέκουν αμήχανοι μπροστά στις καταστάσεις μην μπορώντας να επιλέξουν ανάμεσα στη διατήρηση της τάξης και τη δημοκρατική ανοχή. Αντιμέτωποι με τα διλήμματα των αδύναμων δημοκρατιών της δεκαετίας του '20 και του '30 φοβούνται την επιβολή, αλλά στρώνουν έτσι περισσότερο το δρόμο στις επερχόμενες αυταρχικές λύσεις.

Αστρολογικά η κατάρρευση (Αιγόκερως-> Κρόνος) του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού (Πλούτωνας) αλλά και των παραδοσιακών πλέον βιομηχανιών (Αιγόκερως-> Κρόνος) λόγω πιστωτικής ασφυξίας (Πλούτωνας) αφήνει τον κόσμο χωρίς δουλειά (Πλούτωνας που λειτουργεί στον άξονα Αιγόκερω - Καρκίνου, πλήττοντας και τις λαικές μάζες).

Ο Ουρανός στέκεται αδύναμος ακόμη στους Ιχθύς, ευνοώντας όμως τους αναθεωρητές που βασίζονται στο φανατισμό και στη θρησκεία, αλλά όχι και την ηγεσία. Με την έλευση του στον Κριό, θα εμφανιστούν αναθεωρητές - ηγέτες, αλλά όχι απαραίτητα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο Ποσειδώνας στον Υδροχόο που έδωσε την άνθιση του κινήματος της παγκοσμιοποίησης θα περάσει σύντομα στους Ιχθύς, αποτραβώντας περισσότερο τον κόσμο από τα κοινά ή εντάσσοντας τον σε πιο μυστικές ομάδες φανατικών ή - ακόμα και - θρησκολήπτων.

Διάλειμμα σε όλα αυτά πιθανόν να δώσει η παρουσία του Δία στον Υδροχόο το επόμενο έτος και η σύνοδος μέσα στο έτος με τον Ποσειδώνα. Μία τελευταία έξαρση συλλογικότητας ίσως καταφέρει να αλλάξει και κυβερνήσεις με την είσοδο του Κρόνου στο Ζυγό, εισάγοντας περισσότερο προοδευτικές διακυβερνήσεις και ενδεχομένως μία παγκόσμια προσπάθεια διακυβέρνησης (με Κρόνο στο Ζυγό είχαν γίνει οι διαπραγματεύσεις και η δημιουργία νέων κρατών μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Τότε η προοδευτική αναθεωρητική δύναμη ήταν οι ΗΠΑ. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιοι μπορεί να είναι).

Όλα αυτά όμως δε θα είναι παρά ένα διάλειμμα. Ένα διάλειμμα που θα κρατήσει μέχρι την οριστική σύγκρουση Ουρανού και Πλούτωνα. Σύγκρουση που - η αλήθεια είναι στο μυαλό μου δεν έχω απόλυτα ξεκαθαρίσει σε ποιες πλευρές αντιστοιχεί. Στον αναθεωρητισμό (Ουρανός) ενός φασιστικού - στρατοκρατικού (Κριός) κινήματος ή στην - επιτέλους - ανάληψη της ευθύνης της δημοκρατικής Δύσης και της κατανόησης ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται με παθητική στάση. Τον προηγούμενο αιώνα είχαμε φαινόμενα και των δύο πλευρών. Την ίδια εποχή που στην Ευρώπη ορθωνόταν ο φασισμός, στις ΗΠΑ άνθισε η ηγεσία του New Deal.

Προς τα πού πάμε λοιπόν; Προς τα πού θα κλίνουμε; Θα υπάρξουν φωτισμένες ηγεσίες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ή θα καταλήξουμε έρμαια τυχοδιωκτικών ηγετών που θα μας οδηγήσουν σε πολέμους και αλλαγές συνόρων;

Η ευθύνη του καθενός είναι ατομική. Για τον εαυτό του, τα παιδιά του, την οικογένεια του, τους συναδέλφους του. Αλλά και συλλογική, για την εγκατάλειψη του τυχοδιωκτισμού, της ευκολίας και του ευκαιριακού κέρδους. Ο Δίας στον Αιγόκερω μας έκανε να σκεφτούμε. Στο χέρι μας τώρα πώς θα συνεχίσουμε από δω και πέρα...