Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Και η συνέχεια...

Και η συνέχεια μετά τις κουκούλες ήταν αναμενόμενη βέβαια από την έτερη εκπρόσωπο της Σελήνης στον Αιγόκερω στην κυβέρνηση μας. Μετά την αφαίρεση της κουκούλας τώρα προτείνεται να χρησιμοποιούνται και οι κάμερες για την παρακολούθηση των "εγκλημάτων". Κι ο νοών νοείτω...

Σε λίγο δε θα χρειάζεται πλέον αστυνομική περιπολία. Θα καταγράφεται το έγκλημα στην κάμερα και θα έρχεται η δικαστική κλήτευση στο σπίτι, όπως οι κλήσεις από τις κάμερες της τροχαίας. Θα είναι περιττοί και οι μάρτυρες στο δικαστήριο κι οι καταδίκες θα γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες. Πάντα για "εξύβριση της αρχής".

To θράσος που δεν έχει όρια...

Πολλοί πιστεύουν ότι η σύνοδος Δία / Χείρωνα / Ποσειδώνα θα είναι ένα σημείο αισιοδοξίας στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Ωστόσο πέρα από τους επαναστατικούς οραματισμούς η σύνοδος αρχίζει και δείχνει και μία άλλη σκοπιά της, ακόμα κι αν ακόμα είναι νωρίς καθώς ο Δίας είναι ακόμα μακριά. Το απέραντο θράσος μίας ομάδας τυχοδιωκτών (Δίας/Χείρων) που πουλάνε το παραμύθι της κοινωνικής στήριξης (Ποσειδώνας στον Υδροχόο) για να χαρίσουν τα λεφτά του κοσμάκη στα bonus των μεγαλοστελεχών.

Μιλώ για τη θρασύτατη περίπτωση της AIG που χάρισε στα στελέχη της, ακόμα και σε κάποια που έχουν αποχωρήσει 165 εκατομμύρια δολλάρια από την κρατική βοήθεια που πήρε επειδή κινδύνευε να χρεωκοπήσει. Τέτοια θρασύτατη πρόκληση δε θα μπορούσε κανείς να έχει διανοηθεί σε τέτοιους καιρούς. Κι είναι κρίμα να βλέπουμε τις όψεις μόνο από την πλευρά που θα θέλαμε και να μην το κατανοούμε όταν μας δουλεύουν. Με το παραμύθι της κοινωνικής στήριξης θα φάνε από ό,τι φαίνεται πολλά λεφτά φέτος.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Κι έτσι σιγά σιγά... αρχίζει ο φασισμός...

Ακούω στις ειδήσεις για το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Αυτό που εισάγει την κουκούλα ως επιβαρυντικό στοιχείο στην τέλεση αξιόποινων πράξεων. Ακούω με θλίψη τις απόψεις των προσκεκλημένων των δελτίων κι ειδικά αυτών που υπερασπίζονται το μέτρο. Ακούω και σκέφτομαι την κατάντια μας. Την ανικανότητα μας να λύσουμε με συλλογικότητα τα προβλήματα. Την ανεπάρκεια μας να αναδείξουμε φωτισμένη ηγεσία. Το φόβο του μικροαστού για τη φθορά της περιοουσίας του, που έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους "μεγάλους" με το να αφήσουνε λυτούς τους γνωστούς αγνώστους. Να τους αφήσουνε λυτούς για να επιστρέψουν με έκτακτα μέτρα. Να επικηρύξουν όχι την πράξη αλλά τη συμμετοχή σε ομάδα. Να μετατρέψουν σε παράνομη πράξη σήμερα την κουκούλα κι αύριο την ομπρέλα, τα γυαλιά ηλίου κι ό,τι άλλο θα φορέσει ο διαδηλωτής για να αποφύγει τα δακρυγόνα και τις κάμερες παρακολούθησης "κυκλοφορίας". Κι ίσως ακόμα και το σηματάκι στο πέτο που λέει ΚΚΕ ή το άλλο που θα λέει αύριο κάτι άλλο. Ό,τι δίνει ασφάλεια επικηρύσσεται, για να είναι ο διαδηλωτής μόνος, να μην έχει ασφάλεια και να μείνει τελικά σπίτι του.

Υπερασπίζομαι τις διαδηλώσεις; Προσωπικά όχι. Έχω θεωρήσει τελείως ηλίθιες τις βίαιες πράξεις που δε στοχεύουν πουθενά παρά μόνο στην "σεξουαλικού τύπου" ευχαρίστηση του καταστροφέα. Τα φαινόμενα αυτά όμως δε λύνονται με θατσερικές μεθόδους. Λύνονται με συλλογικότητα. Με εργασιακά ωράρια που επιτρέπουν στις μανάδες να προσέχουν τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να γυρίζουν έξω από τα σχολεία με τις πρέζες, με ιδανικά αναγνώρισης της αξίας του πλούτου μέσα από τη χορηγία του στο έθνος αντί μέσα από τη γρήγορη αρπαχτή, τη γούνα και τα "μαύρα μεσάνυχτα". Με αστυνομία που πληρώνεται αξιοπρεπώς και στρατεύει ανθρώπους που είναι ψυχολογικά ικανοί να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους πριν να φτάσουν να υπεραστπιστούν την κοινωνία. Με ηγεσία που δε δειλιάζει να κατέβει σε εκλογές για να μη χάσει τη θέση της.

Κρόνος στην Παρθένο και πέρα και πάνω από όλα η εξουσία αποδεικνύεται ανεπαρκής. Δειλή, φοβισμένη, νευρωτική και ψείρα. Και μαζί της αναδεικνύεται και η "αρρώστια" της κοινωνίας μας. Αδιάφορες οικογένειες, κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, ουρές στα reality, αγανακτισμένοι και ταξικά κομπλεξικοί αστυνομικοί, ανεπαρκής και εμπορευματοποιημένη παιδεία και στο τέλος μία καλή αφορμή για την εισαγωγή ενός νέου αυταρχισμού. Όποτε φέρνει κανείς αντίρρηση στο όργανο θα συλλαμβάνεται πλέον για εξύβριση.

Κάπως έτσι αρχίζει σιγά σιγά ο φασισμός. Όπως ξεκίνησε κι από ένα άλλο μεγάλο δημοκράτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν είκοσι χρόνια μετά την επανάσταση του απέναντι στο Βασιλιά, μεγάλος σε ηλικία, γερασμένος, καταβεβλημένος από τις απόπειρες δολοφονίας και την ήττα της Μεγάλης Ιδέας στράφηκε στον εσωτερικό εχθρό και του φόρεσε τον τίτλο του Ιδιωνύμου. Όχι δεν έψαξα για αστρολογικές αντιστοιχίες ημερομηνιών. Αλλά ίσως πια και να μη χρειάζονται.

Το Ιδιώνυμο ήταν το 1932 η αρχή του τέλους για τη δημοκρατία. Γιατί όταν παραβαίνεις το νόμο επειδή απλά πιστεύεις σε κάτι, χωρίς να πράττεις, παραβιάζεται η ίδια η ουσία του νόμου, που τιμωρεί την πράξη. Είναι τελικά η ίδια η δημοκρατία που δίνει χώρο στον αυταρχισμό, δεν τον παίρνει αυτός από μόνος του. Κι οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες είναι όλες εδώ. Τα λεφτά δε φτάνουν πλέον για όλους και ο καπιταλισμός έχει κρίση. Χρειάζεται λοιπόν μία κατάσταση ξανά για να προχωρήσουμε.

Ας μας φυλάει όλους ο Θεός κι ας σκύψουμε να σκεφτούμε μέσα μας. Cause we're all in this together...

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Ατενίζοντας το μέλλον μέσα από τις κινήσεις των αργών πλανητών

Η σύνοδος κορυφής στις Βρυξέλλες έδειξε μία αδυναμία λήψης κεντρικών αποφάσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αφορμή το γεγονός αυτό, από μόνο του όχι και τόσο σημαντικό ίσως μία σειρά συνειρμών ξεκίνησε μέσα μου και μία προσπάθεια να υποθέσω τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το μέλλον με βάση τα γνωστά αστρολογικά δεδομένα.

Άποψη μου είναι ότι εξελίξεις στο θέμα της Παγκόσμιας Οικονομίας θα έχουμε με την έλευση του Κρόνου στο Ζυγό. Και συγκεκεκριμένα πιστεύω ότι με την είσοδο αυτή θα έχουμε κάποιου είδους σπάσιμο συνθηκων. Δεν αποκλείω με βάση κι όσα βλέπουμε σήμερα σπάσιμο συνθηκών κι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία Ένωσης που προβάλλει μία αύρα Ζυγού προς τα έξω (ασχέτως του πραγματικού χάρτη της), καθώς προσπαθεί συνέχεια να κινείται σε μία λογική συμβιβασμών και ενός βήματος μπροστά και δύο πίσω.

Το σπάσιμο των συνθηκών θα το ακολουθήσει την επόμενη χρονιά το πολεμικό κλίμα του Ουρανού στον Κριό. Ας θυμηθούμε τι σήμαινε ο Ουρανός στον Κριό τον περασμένο αιώνα. Μία περίοδο εξοπλισμών, νέων όπλων και επιθετικής αναθεωρητικής πολιτικής από τις λεγόμενες φασιστικές δυνάμεις. Από την άλλη βέβαια ο Ουρανός στον Κριό σήμανε και τη συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων στον εμφύλιο της Ισπανίας (παρενέργεια του τετραγώνου Ουρανού / Πλούτωνα ίσως που ξεκίνησε το 1933 αλλά συνεχιζόταν μέχρι και το 1936 (χρονιά δικτατορίας και για την Ελλάδα)).

Καθώς παραδοσιακά ο Ουρανός συνδέεται με τις ΗΠΑ, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε μία πιο παρεμβατική πολιτική από μέρους τους (ή ίσως μία πιο ενεργή υπεράσπιση δημοκρατικών αρχών). Από την άλλη ο Κριός λέγεται από πολλούς ότι συνδέεται και με την Περσία, οπότε ένα και ένα κάνουν δύο, για όσους θέλουν να δουν λίγο μπροστά.

Ας θυμηθούμε λίγο τι σήμαιναν για τις ΗΠΑ οι προηγούμενες διελεύσεις του Ουρανού. Ουρανός στους Ιχθύς και άνοδος των θρησκευτικών αναθεωρητών του Μπους στις ΗΠΑ. Ουρανός στον Υδροχόο και άνοδος της Νέας Οικονομίας επί Κλίντον. Ουρανός στον Αιγόκερω και προσπάθεια οργάνωσης της Νέας Τάξης πραγμάτων μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

Στις εξελίξεις αναμένεται να έχει λόγο βεβαίως και ο Πλούτωνας, η επίδραση του οποίου όμως δείχνει να είναι μάλλον πιο μακροπρόθεσμη. Με Πλούτωνα στον Αιγόκερω είχαμε παραδοσιακά απώλειες για εγκατεστημένες εξουσίες κάθε μορφής αλλά ενδιαφέρον έχει και ο οικονομικός παράγοντας που παρουσιάζεται συχνά. Ας θυμηθούμε μερικά γεγονότα από παλαιότερες εμφανίσεις του πλανήτη στο ζώδιο του Αιγόκερω.

1517: Μεταρρύθμιση του Λούθηρου (που ωστόσο ξεκίνησε ως "κίνημα" από την εποχή του Πλούτωνα στον Τοξότη)
1529: Πτώση της Αυτοκρατορίας των Αζτέκων από τους Ισπανούς
1774: Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή μετά από 4ετή Ρωσοτουρκικό πόλεμο που απογυμνώνει εμπορικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία (και σε ό,τι μας αφορά παραδίδει όλο το εμπόριο του Αιγαίου στους Έλληνες, αναγκαία προϋπόθεση για την άνθιση του Ελληνισμού που θα οδηγήσει και στην Επανάσταση).
1776: Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (που σημειωτέον κι αυτή ξεκίνησε από οικονομικούς λόγους)
1780-1810: Πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση με κρίση που ξεκινά από τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω αλλά και αλλά αλλαγή της οικονομίας, κάτι που επιχειρείται και σήμερα με στροφή στα "καθαρά" αυτοκίνητα με τον Πλούτωνα στον Υδροχόο.

Την ίδια περίοδο η Μεγάλη Βρεττανία εισβάλλει στην Ινδία και προσαρτά μεγάλες περιοχές των άλλοτε ισχυρών κρατών της χερσονήσου. Και πάλι η εισβολή γίνεται για οικονομικούς λόγους από ιδιωτική εταιρίας (Εταιρία των Ινδιών).

Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω ξεχωρίζει η περίοδος από το 1025 και μετά που συνιστά την πτώση στην ουσία της Βυζαντικής Αυτοκρατορίας (και πάλι για οικονομικούς λόγους, καθώς αρχίζουν και εκχωρούνται εμπορικά προνόμια στους ξένους).

Την περίοδο του 1270 και μετά έχουμε την πτώση της Κίνας στα χέρια των Μογγόλων και συγκεκριμένα του Κουμπλάι Χαν, ενώ την περίοδο 779 και μετά το Βυζάντιο συνεχίζει να συνταρράσεται από την Εικονομαχία (που ξεκίνησε ωστόσο με Πλούτωνα στον Τοξότη).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον βέβαια έχει το τι έρχεται μετά τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω. Με Πλούτωνα στον Υδροχόο, έχουμε τη Γαλλική Επανάσταση, το 1054 έχουμε το Σχίσμα των Εκκλησιών, την ίδια περίοδο έχουμε και την εμφάνιση των Σελτζούκων, με την εμφάνιση του Αλπ Αρσλάν.

Το 1534 ο Λούθηρος μεταφράζει τη Βίβλο στη λαϊκή γερμανική γλώσσα, το 1544 παρουσιάζονται οι θεωρίες του Κοπέρνικου, ενώ την ίδια περίοδο (γύρω το 1530) γίνεται και η Αγροτική Επανάσταση στη Γερμανία (ελέγχεται αν έχουμε Πλούτωνας στον Υδροχόο ή τον Αιγόκερω την εποχή αυτή). Οι θεωρίες του Κοπέρνικου μαζί με την παρουσία των Μπράχε και Κέπλερ θα οδηγήσει μετά από μία δεκαετία και καθώς θα μπαίνουμε στον Υδροχόο στην αναθεώτηση όλου του επίσημου γνωσιολογικού οικοδομήματος της Επιστήμης.

Τα γεγονότα δείχνουν λοιπόν ποια θα είναι η κατεύθυνση, το θέμα είναι ποιος θα είναι ο τυχερός. Ποιος θα είναι αυτός που θα υποστεί την πτώση, οικονομική στην αρχή για να έρθει να τελειώσει τη δουλειά στη συνέχεια μία επανάσταση ή ένας νέος αναθεωρητής εχθρός. Κι όλα αυτά σε μία περίοδο που με Ποσειδώνα στους Ιχθύς ο κόσμος θα αρχίσει πάλι να ψάχνει τους Μεσσίες και να γεμίζει τις Εκκλησίες, γεμάτος ανασφάλεια για το αύριο και το τι μέλλει γενέσθαι.