Πολιτικό το σημερινό μας μήνυμα αγαπητοί αναγνώστες. Η εποχή είναι τέτοια που πλέον όλοι σιγά σιγά θα έχουμε λόγο να μιλάμε πολιτικά. Την αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί στην πλουτώνια επίθεση της Κομισιόν την έχουμε επισημάνει και σε προηγούμενες δημοσιεύσεις. Όσοι προσμένουν το 2012 ίσως έχουν ήδη μπροστά τους την εικόνα ενός νέου ισπανικού εμφύλιου μεταξύ κεφαλαιοκρατών και επαναστατημένου κόσμου. Προς το παρόν έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος που προσπαθεί να κρατήσει τον έλεγχο απεγνωσμένα.
Προς ποια κατεύθυνση όμως κινούνται τα μέτρα και οι οδηγίες; Προς τι η περίφημη περικοπή εργασιακού κόστους, η σχεδιαζόμενη αλλαγή στο ασφαλιστικό για τον περιορισμό των εργοδοτικών εισφορών, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων; Γιατί τόσο μένος των ευρωπαίων για το 14ο μισθό; Μήπως για να ανοίξει ο δρόμος ευκολότερης εισόδου των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, για τις οποίες προς το παρόν το εργασιακό κόστος είναι απαγορευτικό; Μήπως για να καταστεί ευκολότερη η εξαγορά των εύκολων θυμάτων - ελληνικών επιχειρήσεων στις συνθήκες της κρίσης;
Όσοι διαβάζουν ιστορία, γνωρίζουν ότι σε περιόδους αδυναμίας του κράτους να συλλέξει φόρους, να μαζέψει χρήματα και να φυλάξει σύνορα, εμπιστεύτηκε το έργο αυτό σε μεγάλους ιδιώτες. Τα αρχαία χρόνια αυτοί ήταν οι γαιοκτήμονες, που προσέδεσαν στα κτήματα τους τους πτωχευμένους αγρότες, στη σημερινή εποχή είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν εκ μέρους του κράτους τις δουλειές που δεν μπορεί να κάνει αυτό.
Κάθε πτώση της κρατικής δραστηριότητας ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τους ανοίγει δρόμο για να πάρουν αυτές μέρος του κράτους στα χέρια τους. Και εκπρόσωπος αυτών των κεφαλαίων είναι οι τράπεζες. Ο Πλουτώνιος χαρακτήρας του χρηματοοικονομικού συστήματος είναι ξεκάθαρος, για όσους γνωρίζουν αστρολογία.
Εδώ και καιρό μιλάμε για τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω και το πώς θα γκρεμίσει τα κράτη. Δυστυχώς αμελήσαμε να προβλέψουμε τι θα φέρει στη θέση τους. Όχι την επανάσταση όπως ονειρεύονται μερικοί (γι' αυτό θα πρέπει να περιμένουν τον Ουρανό στον Κριό), αλλά την επικυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου.
Την εποχή αυτή περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε καθαρό μυαλό για να δούμε μπροστά. Καθένας έχει να προστατεύσει και κάποια πράγματα. Άλλος την οικογένεια του, που έχει άνεργα παιδιά (από αυτά που δούλευαν στα stage, κρύβοντας την πραγματική ανεργία), άλλος πιο ευκατάστατος τις αποταμιεύσεις του που πλήττονται συνεχώς (κι ακόμα δεν είδατε τίποτα, πού να φτάσουμε στην αναγκαστική ανταλλαγή καταθέσεων με ομόλογα όπως έγινε στην Αργεντινή) κι άλλος τον ίδιο του τον εαυτό που δεν μπορεί να βρει δουλειά ή αν βρει είναι με τουλάχιστον 50% μικρότερο μισθό από την προηγούμενη που είχε.
Καιρός ανασύνταξης δυνάμεων για όλους και εστίασης πλέον σε θέματα καθαρής επιβίωσης. Κι όσοι από μας συνεχίσουν προκλητικά, δεν τους περιμένει καλό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον όχι μετά το 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου